Σε λίγες μέρες (τον Ιανουάριο) είκοσι πολίτες της Λάρισας και του Βόλου, μέλη των πρωτοβουλιών ενάντια στα διόδια, μεταξύ των οποίων και ο συνάδελφός μας Δημήτρης Παπαδόπουλος, αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ Λάρισας, παραπέμπονται σε δίκη στο μονομελές πλημμελειοδικείο Λάρισας. Η κατηγορία που τους βαρύνει αφορά στο ότι «…διέγειραν από κοινού δημοσίως σε διάπραξη πλημμελήματος….και παρότρυναν τους διερχόμενους οδηγούς..….να εξαναγκάσουν με την βία ή με απειλές τους εισπράκτορες διοδίων της εταιρείας Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου να επιτρέψουν την διέλευση αυτών σηκώνοντας τις μπάρες» για το άνοιγμα σταθμών διοδίων, στα πλαίσια πανελλαδικών κινητοποιήσεων ενάντια στα διόδια.
Το κατηγορητήριο περιλαμβάνει παράβαση του άρθρου 184 Ποινικού Κώδικα του 1951 (!), το οποίο ανασύρεται αίφνης από τα συρτάρια της μετεμφυλιακής περιόδου, βάσει του οποίου ποινικοποιούνται οι ιδέες και το φρόνημα, γεγονός που αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των δημοκρατικών και συνταγματικά κατοχυρωμένων ελευθεριών.
Πρόκειται για διώξεις τρομοκράτησης, που στοχεύουν στη φίμωση κάθε πολίτη που εναντιώνεται στις μνημονιακές πολιτικές εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας. Είναι ευθεία βολή στην καρδιά όλων των κινημάτων του λαού μας που υιοθετούν την αντίσταση στην πράξη, που λένε όχι στην παράδοση του δημόσιου αγαθού των δρόμων στους μεγαλοεργολάβους, που αρνούνται τα χαράτσια, τα πανάκριβα εισιτήρια στα μέσα μεταφοράς, τους δυσβάσταχτους φόρους. Είναι επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους που αντιστέκονται στα μνημόνια της τρικομματικής κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, που αρνούνται τη βία της φτώχιας, της πείνας και της ανεργίας. Η κρατική καταστολή, ο αυταρχισμός, η κατάργηση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος είναι απαραίτητο στήριγμα για την επιβολή του κοινωνικού μεσαίωνα.
Θεωρούμε ότι η δίκη αυτή αποτελεί σαφή ποινικοποίηση του μαζικού πολιτικού κινήματος ενάντια στα διόδια. Η παραπομπή με τις διατάξεις του 184 του Ποιν. Κώδ. περί αυτουργίας έρχεται με εμφαντικό τρόπο να προωθήσει την ποινικοποίηση των ιδεών και γι’ αυτό αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των δημοκρατικών ελευθεριών και ποινικοποίηση του φρονήματος.
Το ΔΣ της ΟΛΜΕ εκφράζει την καθολική και αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη του στους διωκόμενους αγωνιστές. Αναγνωρίζοντας την πολιτική σημασία της δίκης και επειδή θεωρούμε ότι δεν δικάζονται μεμονωμένα άτομα αλλά όλες οι κοινωνικές αντιστάσεις του λαού μας, απαιτούμε την αθώωσή τους.
Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι παράνομοι, αλλά δίκαιοι και αναγκαίοι.
Το κατηγορητήριο περιλαμβάνει παράβαση του άρθρου 184 Ποινικού Κώδικα του 1951 (!), το οποίο ανασύρεται αίφνης από τα συρτάρια της μετεμφυλιακής περιόδου, βάσει του οποίου ποινικοποιούνται οι ιδέες και το φρόνημα, γεγονός που αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των δημοκρατικών και συνταγματικά κατοχυρωμένων ελευθεριών.
Πρόκειται για διώξεις τρομοκράτησης, που στοχεύουν στη φίμωση κάθε πολίτη που εναντιώνεται στις μνημονιακές πολιτικές εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας. Είναι ευθεία βολή στην καρδιά όλων των κινημάτων του λαού μας που υιοθετούν την αντίσταση στην πράξη, που λένε όχι στην παράδοση του δημόσιου αγαθού των δρόμων στους μεγαλοεργολάβους, που αρνούνται τα χαράτσια, τα πανάκριβα εισιτήρια στα μέσα μεταφοράς, τους δυσβάσταχτους φόρους. Είναι επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους που αντιστέκονται στα μνημόνια της τρικομματικής κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, που αρνούνται τη βία της φτώχιας, της πείνας και της ανεργίας. Η κρατική καταστολή, ο αυταρχισμός, η κατάργηση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος είναι απαραίτητο στήριγμα για την επιβολή του κοινωνικού μεσαίωνα.
Θεωρούμε ότι η δίκη αυτή αποτελεί σαφή ποινικοποίηση του μαζικού πολιτικού κινήματος ενάντια στα διόδια. Η παραπομπή με τις διατάξεις του 184 του Ποιν. Κώδ. περί αυτουργίας έρχεται με εμφαντικό τρόπο να προωθήσει την ποινικοποίηση των ιδεών και γι’ αυτό αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των δημοκρατικών ελευθεριών και ποινικοποίηση του φρονήματος.
Το ΔΣ της ΟΛΜΕ εκφράζει την καθολική και αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη του στους διωκόμενους αγωνιστές. Αναγνωρίζοντας την πολιτική σημασία της δίκης και επειδή θεωρούμε ότι δεν δικάζονται μεμονωμένα άτομα αλλά όλες οι κοινωνικές αντιστάσεις του λαού μας, απαιτούμε την αθώωσή τους.
Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι παράνομοι, αλλά δίκαιοι και αναγκαίοι.
Πηγή:
http://olme-attik.att.sch.gr/new/?p=3976
