Πηγή:
Η μείωση των τιμών στα τσουχτερά διόδια που πληρώνουν οι οδηγοί στους εθνικούς -Θεός να τους κάνει- δρόμους έχει εξελιχθεί στο πιο σύντομο ανέκδοτο.
Αν πάρουμε τοις μετρητοίς τις δημόσιες τοποθετήσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υποδομών, θα έπρεπε να έχουν γίνει πράξη από τα μέσα του 2010. Φθάσαμε στην έξοδο του Δεκαπενταύγουστου, βαδίζουμε αισίως προς το φθινόπωρο του 2011 και είμαστε ακόμη στα «θα».
Στα μνημόνια που υπέγραψε τον Ιούνιο ο τότε υπουργός Δ. Ρέππας με τους επικεφαλής των ομίλων που κατασκευάζουν τους πέντε αυτοκινητόδρομους, προβλέπεται σαφώς η μείωση των τιμών κατά τη φάση της κατασκευής, που με βάση τις συμβάσεις ήταν «φουσκωμένες» για να χρηματοδοτούν τα έργα. Φαίνεται όμως ότι λογάριασαν χωρίς τον «ξενοδόχο». Τις τράπεζες, στην προκειμένη περίπτωση, που έχουν σταματήσει στην ουσία εδώ και ένα χρόνο τη χορήγηση των δανείων, υποστηρίζοντας ότι τα έργα δεν είναι βιώσιμα. Βεβαίως, λόγω του Μνημονίου και κυρίως των συνεχών αυξήσεων στις τιμές των καυσίμων, έχουν περιοριστεί σημαντικά οι μετακινήσεις, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι γι' αυτή τη στάση.
Οι τράπεζες, 11 ελληνικές και 32 ξένες, που δανειοδοτούν τους εργολάβους για την κατασκευή των έργων, φαίνεται πως έχουν κάθε λόγο να μεγαλοποιούν τα προβλήματα. Την περίοδο 2006-7, που γίνονταν οι διαπραγματεύσεις για τους αυτοκινητόδρομους, είχαν συμφωνήσει να χορηγούν δάνεια με επιτόκιο 1-1,5%. Προφανώς δεν είχαν προβλέψει τις αλλαγές στο οικονομικό τοπίο, που εκτός των άλλων έχει εκτοξεύσει στα ύψη το δανεισμό στη διατραπεζική αγορά. Αξιοποίησαν, λοιπόν, την ευκαιρία για να ζητήσουν περισσότερα, και μάλιστα να τα κατοχυρώσουν σε βάθος χρόνου, ώς το 2037 που λήγουν οι συμβάσεις παραχώρησης των έργων και είναι βέβαιο ότι τα πράγματα θα έχουν και πάλι αλλάξει, το πιο πιθανό προς όφελός τους, αλλά αυτό δεν τις «χαλάει» καθόλου...
Αυτό είναι το «ζουμί», όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Ομως, για τους άγρια φορολογούμενους οδηγούς, το ανέκδοτο δεν είναι μόνο σύντομο, αλλά και οδυνηρό. Πληρώνουν για να χρησιμοποιούν δρόμους-εργοτάξια, που σημαίνει καθυστερήσεις και, κυρίως, κινδύνους για τροχαία.
Στα μνημόνια που υπέγραψε τον Ιούνιο ο τότε υπουργός Δ. Ρέππας με τους επικεφαλής των ομίλων που κατασκευάζουν τους πέντε αυτοκινητόδρομους, προβλέπεται σαφώς η μείωση των τιμών κατά τη φάση της κατασκευής, που με βάση τις συμβάσεις ήταν «φουσκωμένες» για να χρηματοδοτούν τα έργα. Φαίνεται όμως ότι λογάριασαν χωρίς τον «ξενοδόχο». Τις τράπεζες, στην προκειμένη περίπτωση, που έχουν σταματήσει στην ουσία εδώ και ένα χρόνο τη χορήγηση των δανείων, υποστηρίζοντας ότι τα έργα δεν είναι βιώσιμα. Βεβαίως, λόγω του Μνημονίου και κυρίως των συνεχών αυξήσεων στις τιμές των καυσίμων, έχουν περιοριστεί σημαντικά οι μετακινήσεις, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι γι' αυτή τη στάση.
Οι τράπεζες, 11 ελληνικές και 32 ξένες, που δανειοδοτούν τους εργολάβους για την κατασκευή των έργων, φαίνεται πως έχουν κάθε λόγο να μεγαλοποιούν τα προβλήματα. Την περίοδο 2006-7, που γίνονταν οι διαπραγματεύσεις για τους αυτοκινητόδρομους, είχαν συμφωνήσει να χορηγούν δάνεια με επιτόκιο 1-1,5%. Προφανώς δεν είχαν προβλέψει τις αλλαγές στο οικονομικό τοπίο, που εκτός των άλλων έχει εκτοξεύσει στα ύψη το δανεισμό στη διατραπεζική αγορά. Αξιοποίησαν, λοιπόν, την ευκαιρία για να ζητήσουν περισσότερα, και μάλιστα να τα κατοχυρώσουν σε βάθος χρόνου, ώς το 2037 που λήγουν οι συμβάσεις παραχώρησης των έργων και είναι βέβαιο ότι τα πράγματα θα έχουν και πάλι αλλάξει, το πιο πιθανό προς όφελός τους, αλλά αυτό δεν τις «χαλάει» καθόλου...
Αυτό είναι το «ζουμί», όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Ομως, για τους άγρια φορολογούμενους οδηγούς, το ανέκδοτο δεν είναι μόνο σύντομο, αλλά και οδυνηρό. Πληρώνουν για να χρησιμοποιούν δρόμους-εργοτάξια, που σημαίνει καθυστερήσεις και, κυρίως, κινδύνους για τροχαία.
