Στα γρανάζια των εργολάβων και των τραπεζών η Κορίνθου - Πατρών.
Πηγή: "edromos.gr"
«Αν συνεχίσουν έτσι οι τράπεζες θα πάμε σε μετωπική σύγκρουση». Η… πολεμική αυτή τοποθέτηση του υφυπουργού Υποδομών, Γιάννη Μαγκριώτη, διατυπώθηκε σε μια ακόμη σύσκεψη, που έγινε στο γραφείο του, με συμμετέχοντες τους εκπροσώπους της περιφερειακής και τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και τους βουλευτές των νομών Αχαΐας και Ηλείας και είχε ως αντικείμενο την κοινοπραξία της εθνικής οδού Κορίνθου-Πατρών. Ενός έργου που, όπως έγραψε και πρόσφατα ο Δρόμος (23/7), έχει παγώσει.
Η σύσκεψη που κάλεσε ο περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, Απόστολος Κατσιφάρας, την περασμένη Τρίτη, 2 Αυγούστου ήταν ένα θέατρο παραλόγου. Ανάμεσα σε ανέξοδες δηλώσεις κάποιων βουλευτών περί «καταγγελίας της σύμβασης», στην παραίνεση του αρμόδιου υφυπουργού «να διεκδικείτε από τις τράπεζες», αλλά και στο ακραίο «ας πληρώσουμε κάτι παραπάνω, αρκεί να τελειώσει το έργο», που είπε o δήμαρχος Δυτικής Αχαΐας, Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, αναδείχθηκε η πραγματικότητα: το έργο έχει εγκαταλειφθεί, οι εργαζόμενοι έχουν απολυθεί, οι διαπραγματεύσεις με την κοινοπραξία μεταθέτουν συνεχώς την καταληκτική τους ημερομηνία και κυρίως δεν υπάρχει καμιά σαφής και γραπτή τοποθέτηση περί του αντικειμένου της διαπραγμάτευσης.
Τελικά, πού έχει σκαλώσει το θέμα;
• Αν πιστέψουμε τον υφυπουργό, Γ. Μαγκριώτη, η «άλλη πλευρά» (σ.σ. ο παραχωρησιούχος) προβάλλει εμπλοκές με την ΕΡΓΟΣΕ και τις συμπτώσεις στη χάραξη των δυο παράλληλων έργων, καθυστέρηση στις απαλλοτριώσεις, εμπλοκές με την αρχαιολογική υπηρεσία και κυρίως πτώση του κυκλοφοριακού φόρτου και άρα μειωμένα έσοδα, που επιτείνεται και από το κίνημα «Δεν Πληρώνω». Οι τράπεζες θεωρούν το έργο «μη βιώσιμο» και έχουν σταματήσει τη χρηματοδότησή του, ζητώντας στην ουσία να αλλάξει το χρηματοοικονομικό μοντέλο και να μειωθεί το ρίσκο. Οι δε εργολάβοι θέλουν να εισπράξουν όλα σχεδόν τα έσοδα του αυτοκινητόδρομου – περίπου 8 από τα 9 εκατ. ευρώ.
• Αν πιστέψουμε τις θέσεις της «άλλης πλευράς», που στη σύσκεψη μετέφερε κυρίως ο… δήμαρχος Πατρέων, Γιάννης Δημαράς, η κοινοπραξία απαιτεί από το κράτος 123 εκατ. ευρώ, προβάλλει το επιχείρημα ότι υπολείπεται κατά 30% η απόδοση των απαλλοτριώσεων και επιθυμεί αλλαγή της τραπεζικής συμφωνίας με επιμήκυνση της αποπληρωμής, ώστε να βάλει περισσότερα χρήματα αλλά με μεγαλύτερο χρόνο εκμετάλλευσης από τον συμβατικό. Σε αντίθετη περίπτωση, σε περίπτωση λύσης της σύμβασης, δηλαδή, οι εταιρίες της κοινοπραξίας εμφανίζονται έτοιμες να διεκδικήσουν 700 εκατ. ευρώ, που είναι η ρήτρα της σύμβασης παραχώρησης, συν άλλα 200 εκατ. ευρώ.
Η κυβέρνηση διά του υφυπουργού Υποδομών απορρίπτει τα περί χρέους, και προβάλλει μικρότερο υπόλοιπο απαλλοτριώσεων («έχει πληρωθεί το 80% των αποζημιώσεων»). Παρ’ όλα αυτά, το γεγονός της εγκατάλειψης του έργου παραμένει και, όπως ομολογήθηκε ευθέως από όλα τα παρόντα κυβερνητικά στελέχη, οι όροι της σύμβασης είναι αυτοί που δένουν χειροπόδαρα την κυβέρνηση.
Έτσι απομένουν οι περιγραφές περί «βομβαρδισμένου τοπίου» και «νεκρού έργου» και οι δηλώσεις «δεν πρόκειται να δεχθούμε καμία αλλαγή στο φυσικό και τεχνικό αντικείμενο του έργου». Κι ας είναι γνωστό ότι το έργο του αυτοκινητοδρόμου Ελευσίνα-Κόρινθος-Πάτρα-Πύργος-Τσακώνα στην ουσία σταματά στην Πάτρα και όλα δείχνουν ότι δεν υπάρχει ορατό μέλλον να εκκινήσουν πάλι τα εργοτάξια.
«Την ψηφίσαμε παρ’ ότι ξέραμε ότι είναι λεόντεια»
Η δήλωση «την ψηφίσαμε παρ’ ότι ξέραμε ότι είναι λεόντεια», σχετικά με τη σύμβαση παραχώρησης, που με κάθε ειλικρίνεια διατύπωσε στη σύσκεψη ο υφυπουργός Εργασίας, Γιάννης Κουτσούκος, δεν απαλλάσσει κανέναν από τις ευθύνες του. Κυρίως δεν μπορεί να γίνει το άλλοθι για να πάρει κι άλλα η κοινοπραξία, πολύ περισσότερο που δεν έχει δώσει σχεδόν τίποτα.
Ακόμα και σε αυτή τη σύσκεψη, όπου οι παριστάμενοι εκπρόσωποι των εργαζομένων είχαν μείνει εμβρόντητοι από την άγνοια των πολιτικών και αυτοδιοικητικών εκπροσώπων, ακούστηκαν καίρια ερωτήματα:
- Αφού δεν υπήρχε αρχική μελέτη, πώς μπορεί να επιμετρηθεί τι ποσοστό του έργου έχει γίνει;
- Αφού δεν υπάρχει σύστημα κρατικού ελέγχου των διοδίων, πώς μπορεί να ισχυρίζεται η κοινοπραξία ότι υπάρχει μείωση της κίνησης και μάλιστα 20% -30%;
- Με ανεξέλεγκτα τα έσοδα των διοδίων, που αποτελούν το 32% της χρηματοδότησης του έργου, πώς μπορεί κάποιος αντικειμενικός ελεγκτής να κρίνει τα όποια στοιχεία για τη χρηματοδότηση του έργου δίνει η κοινοπραξία;
- Με πρωτοβουλία τίνος σταμάτησε το έργο και με τι επιχειρήματα; Έχει γίνει προσφυγή σε διαιτητή;
Ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων «Η Γαλαρία» προσπάθησε να διατυπώσει στη σύσκεψη αυτή την πραγματικότητα που ζουν οι απολυμένοι των εργοταξίων. «Δεν υφίσταται έργο και οι λιγοστοί εργαζόμενοι που έχουμε απομείνει επισκευάζουμε τα μηχανήματα για να τα πουλήσουν οι εργολάβοι», είπε ο Θ. Τσελεπής. Ζητώντας για άλλη μια φορά να τεθεί ως όρος σε όποια νέα σύμβαση να επανέλθουν οι χιλιάδες απολυμένοι.
Τι άλλο θέλουν οι Γάλλοι;
Ο κύριος μέτοχος της κοινοπραξίας Ολυμπία Οδός είναι η γαλλική Vinci, η οποία, συμμετέχοντας στην κοινοπραξία κατασκευής της Γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου, ξεκίνησε την κερδοφόρα δράση στη χώρα μας.
Ο «ανεξάρτητος» σύμβουλος που βάσει της σύμβασης παραχώρησης είναι της επιλογής του παραχωρησιούχου (και το Δημόσιο απλώς συμφωνεί) είναι κι αυτός, όλως περιέργως, Γάλλος.
Γαλλικές, άλλωστε, είναι και οι περισσότερες από τις 32 (συνολικά) ξένες τράπεζες που συμμετέχουν στη χρηματοδότηση της κοινοπραξίας και εμφανίζονται να έχουν παγώσει τη χρηματοδότηση από τον περσινό Νοέμβριο.
Μήπως ο κ. Μαγκριώτης θα πρέπει να αναζητήσει λύση εις Παρισίους;
Είμαστε όλοι από την ίδια πλευρά;
Παρακολουθώντας άλλη μια σύσκεψη για το ίδιο θέμα πριν από λίγους μήνες (στο υπουργείο Εργασίας, εκείνη τη φορά), μας είχε δημιουργηθεί η απορία για το πόσο εύκολα ορισμένοι πολιτικοί υιοθετούν θέσεις της κοινοπραξίας των κατασκευαστικών εταιριών. Και σε αυτή τη σύσκεψη πολύ πρόθυμα κάποιοι «εκπρόσωποι» του λαού υιοθέτησαν επιχειρήματα που προβάλλει (άτυπα, είναι αλήθεια) η «άλλη πλευρά». Όπως το περί ευθύνης όλων για το κλείσιμο των διοδίων ή ότι οι κατασκευαστικές εταιρίες δεν πάνε καλά ή ότι το έργο παρουσιάζει δυσκολίες.
Και αν, για λόγους επικοινωνιακούς, κάποιοι επιλέγουν να τα βάλουν με τους… ταξιτζήδες, που κλείνουν τα διόδια, ή άλλοι επιλέγουν να κάνουν εσωτερική αντιπολίτευση, είναι επικίνδυνο κι ανεύθυνο να τηρούνται ίσες αποστάσεις από όλους τους συμβαλλόμενους (δηλαδή, και το κράτος), από βουλευτή που κατέχει μάλιστα κυβερνητικό θώκο. Όσο κι αν ο οικοδεσπότης της σύσκεψης τόνισε κατ’ επανάληψη ότι «όλοι είμαστε από την ίδια πλευρά, εκπροσωπούμε το δημόσιο συμφέρον», το αλληθώρισμα και προς την άλλη πλευρά ήταν παραπάνω από εμφανές…
Η σύσκεψη που κάλεσε ο περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, Απόστολος Κατσιφάρας, την περασμένη Τρίτη, 2 Αυγούστου ήταν ένα θέατρο παραλόγου. Ανάμεσα σε ανέξοδες δηλώσεις κάποιων βουλευτών περί «καταγγελίας της σύμβασης», στην παραίνεση του αρμόδιου υφυπουργού «να διεκδικείτε από τις τράπεζες», αλλά και στο ακραίο «ας πληρώσουμε κάτι παραπάνω, αρκεί να τελειώσει το έργο», που είπε o δήμαρχος Δυτικής Αχαΐας, Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, αναδείχθηκε η πραγματικότητα: το έργο έχει εγκαταλειφθεί, οι εργαζόμενοι έχουν απολυθεί, οι διαπραγματεύσεις με την κοινοπραξία μεταθέτουν συνεχώς την καταληκτική τους ημερομηνία και κυρίως δεν υπάρχει καμιά σαφής και γραπτή τοποθέτηση περί του αντικειμένου της διαπραγμάτευσης.
Τελικά, πού έχει σκαλώσει το θέμα;
• Αν πιστέψουμε τον υφυπουργό, Γ. Μαγκριώτη, η «άλλη πλευρά» (σ.σ. ο παραχωρησιούχος) προβάλλει εμπλοκές με την ΕΡΓΟΣΕ και τις συμπτώσεις στη χάραξη των δυο παράλληλων έργων, καθυστέρηση στις απαλλοτριώσεις, εμπλοκές με την αρχαιολογική υπηρεσία και κυρίως πτώση του κυκλοφοριακού φόρτου και άρα μειωμένα έσοδα, που επιτείνεται και από το κίνημα «Δεν Πληρώνω». Οι τράπεζες θεωρούν το έργο «μη βιώσιμο» και έχουν σταματήσει τη χρηματοδότησή του, ζητώντας στην ουσία να αλλάξει το χρηματοοικονομικό μοντέλο και να μειωθεί το ρίσκο. Οι δε εργολάβοι θέλουν να εισπράξουν όλα σχεδόν τα έσοδα του αυτοκινητόδρομου – περίπου 8 από τα 9 εκατ. ευρώ.
• Αν πιστέψουμε τις θέσεις της «άλλης πλευράς», που στη σύσκεψη μετέφερε κυρίως ο… δήμαρχος Πατρέων, Γιάννης Δημαράς, η κοινοπραξία απαιτεί από το κράτος 123 εκατ. ευρώ, προβάλλει το επιχείρημα ότι υπολείπεται κατά 30% η απόδοση των απαλλοτριώσεων και επιθυμεί αλλαγή της τραπεζικής συμφωνίας με επιμήκυνση της αποπληρωμής, ώστε να βάλει περισσότερα χρήματα αλλά με μεγαλύτερο χρόνο εκμετάλλευσης από τον συμβατικό. Σε αντίθετη περίπτωση, σε περίπτωση λύσης της σύμβασης, δηλαδή, οι εταιρίες της κοινοπραξίας εμφανίζονται έτοιμες να διεκδικήσουν 700 εκατ. ευρώ, που είναι η ρήτρα της σύμβασης παραχώρησης, συν άλλα 200 εκατ. ευρώ.
Η κυβέρνηση διά του υφυπουργού Υποδομών απορρίπτει τα περί χρέους, και προβάλλει μικρότερο υπόλοιπο απαλλοτριώσεων («έχει πληρωθεί το 80% των αποζημιώσεων»). Παρ’ όλα αυτά, το γεγονός της εγκατάλειψης του έργου παραμένει και, όπως ομολογήθηκε ευθέως από όλα τα παρόντα κυβερνητικά στελέχη, οι όροι της σύμβασης είναι αυτοί που δένουν χειροπόδαρα την κυβέρνηση.
Έτσι απομένουν οι περιγραφές περί «βομβαρδισμένου τοπίου» και «νεκρού έργου» και οι δηλώσεις «δεν πρόκειται να δεχθούμε καμία αλλαγή στο φυσικό και τεχνικό αντικείμενο του έργου». Κι ας είναι γνωστό ότι το έργο του αυτοκινητοδρόμου Ελευσίνα-Κόρινθος-Πάτρα-Πύργος-Τσακώνα στην ουσία σταματά στην Πάτρα και όλα δείχνουν ότι δεν υπάρχει ορατό μέλλον να εκκινήσουν πάλι τα εργοτάξια.
«Την ψηφίσαμε παρ’ ότι ξέραμε ότι είναι λεόντεια»
Η δήλωση «την ψηφίσαμε παρ’ ότι ξέραμε ότι είναι λεόντεια», σχετικά με τη σύμβαση παραχώρησης, που με κάθε ειλικρίνεια διατύπωσε στη σύσκεψη ο υφυπουργός Εργασίας, Γιάννης Κουτσούκος, δεν απαλλάσσει κανέναν από τις ευθύνες του. Κυρίως δεν μπορεί να γίνει το άλλοθι για να πάρει κι άλλα η κοινοπραξία, πολύ περισσότερο που δεν έχει δώσει σχεδόν τίποτα.
Ακόμα και σε αυτή τη σύσκεψη, όπου οι παριστάμενοι εκπρόσωποι των εργαζομένων είχαν μείνει εμβρόντητοι από την άγνοια των πολιτικών και αυτοδιοικητικών εκπροσώπων, ακούστηκαν καίρια ερωτήματα:
- Αφού δεν υπήρχε αρχική μελέτη, πώς μπορεί να επιμετρηθεί τι ποσοστό του έργου έχει γίνει;
- Αφού δεν υπάρχει σύστημα κρατικού ελέγχου των διοδίων, πώς μπορεί να ισχυρίζεται η κοινοπραξία ότι υπάρχει μείωση της κίνησης και μάλιστα 20% -30%;
- Με ανεξέλεγκτα τα έσοδα των διοδίων, που αποτελούν το 32% της χρηματοδότησης του έργου, πώς μπορεί κάποιος αντικειμενικός ελεγκτής να κρίνει τα όποια στοιχεία για τη χρηματοδότηση του έργου δίνει η κοινοπραξία;
- Με πρωτοβουλία τίνος σταμάτησε το έργο και με τι επιχειρήματα; Έχει γίνει προσφυγή σε διαιτητή;
Ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων «Η Γαλαρία» προσπάθησε να διατυπώσει στη σύσκεψη αυτή την πραγματικότητα που ζουν οι απολυμένοι των εργοταξίων. «Δεν υφίσταται έργο και οι λιγοστοί εργαζόμενοι που έχουμε απομείνει επισκευάζουμε τα μηχανήματα για να τα πουλήσουν οι εργολάβοι», είπε ο Θ. Τσελεπής. Ζητώντας για άλλη μια φορά να τεθεί ως όρος σε όποια νέα σύμβαση να επανέλθουν οι χιλιάδες απολυμένοι.
Τι άλλο θέλουν οι Γάλλοι;
Ο κύριος μέτοχος της κοινοπραξίας Ολυμπία Οδός είναι η γαλλική Vinci, η οποία, συμμετέχοντας στην κοινοπραξία κατασκευής της Γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου, ξεκίνησε την κερδοφόρα δράση στη χώρα μας.
Ο «ανεξάρτητος» σύμβουλος που βάσει της σύμβασης παραχώρησης είναι της επιλογής του παραχωρησιούχου (και το Δημόσιο απλώς συμφωνεί) είναι κι αυτός, όλως περιέργως, Γάλλος.
Γαλλικές, άλλωστε, είναι και οι περισσότερες από τις 32 (συνολικά) ξένες τράπεζες που συμμετέχουν στη χρηματοδότηση της κοινοπραξίας και εμφανίζονται να έχουν παγώσει τη χρηματοδότηση από τον περσινό Νοέμβριο.
Μήπως ο κ. Μαγκριώτης θα πρέπει να αναζητήσει λύση εις Παρισίους;
Είμαστε όλοι από την ίδια πλευρά;
Παρακολουθώντας άλλη μια σύσκεψη για το ίδιο θέμα πριν από λίγους μήνες (στο υπουργείο Εργασίας, εκείνη τη φορά), μας είχε δημιουργηθεί η απορία για το πόσο εύκολα ορισμένοι πολιτικοί υιοθετούν θέσεις της κοινοπραξίας των κατασκευαστικών εταιριών. Και σε αυτή τη σύσκεψη πολύ πρόθυμα κάποιοι «εκπρόσωποι» του λαού υιοθέτησαν επιχειρήματα που προβάλλει (άτυπα, είναι αλήθεια) η «άλλη πλευρά». Όπως το περί ευθύνης όλων για το κλείσιμο των διοδίων ή ότι οι κατασκευαστικές εταιρίες δεν πάνε καλά ή ότι το έργο παρουσιάζει δυσκολίες.
Και αν, για λόγους επικοινωνιακούς, κάποιοι επιλέγουν να τα βάλουν με τους… ταξιτζήδες, που κλείνουν τα διόδια, ή άλλοι επιλέγουν να κάνουν εσωτερική αντιπολίτευση, είναι επικίνδυνο κι ανεύθυνο να τηρούνται ίσες αποστάσεις από όλους τους συμβαλλόμενους (δηλαδή, και το κράτος), από βουλευτή που κατέχει μάλιστα κυβερνητικό θώκο. Όσο κι αν ο οικοδεσπότης της σύσκεψης τόνισε κατ’ επανάληψη ότι «όλοι είμαστε από την ίδια πλευρά, εκπροσωπούμε το δημόσιο συμφέρον», το αλληθώρισμα και προς την άλλη πλευρά ήταν παραπάνω από εμφανές…
