Διαπλοκή, διόδια και Δικαιοσύνη

Από την "Αυγή"

...Πώς είναι δυνατόν να κατηγορείται κάποιος για παρακώλυση συγκοινωνιών, όταν έκανε ακριβώς το αντίθετο: σήκωσε την μπάρα για να περνούν ελεύθερα τα αυτοκίνητα; Πώς είναι δυνατόν να κατηγορείται για διατάραξη κοινωνικής και οικιακής ειρήνης, όταν το μόνο που έκανε ήταν να διαδηλώνει ειρηνικά; Αλήθεια, οι εταιρείες θεωρούν σπίτι τους τα διόδια;

Πώς είναι δυνατόν να κατηγορούνται οι πολίτες για φθορά ξένης ιδιοκτησίας; Εννοούν τις μπάρες που σήκωσαν; Τις ακριβοπληρωμένες μπάρες από το αντίτιμο των διοδίων αλλά και από τα δάνεια με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου;

Είναι προφανές ότι ο εισαγγελέας, αντιμέτωπος με νόμιμες πράξεις, αντικειμενικά προλειαίνει το έδαφος για τις νέες νομικές ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση για χατίρι των διαπλεκόμενων εργολάβων.

Και καλά η κυβέρνηση! Κάνει τη δουλειά της! Προστατεύει τη διαπλοκή, αφού είναι, εδώ και χρόνια, ιδρυτική συνιστώσα του φαινομένου. Η Δικαιοσύνη γιατί εκτίθεται υλοποιώντας παραγγελίες για δίκες που η σκοπιμότητά τους είναι προφανής; Δεν αντιλαμβάνεται ότι έτσι μετατρέπεται και η ίδια σε μέρος της κρίσης και κινδυνεύει να βουλιάξει στην ανυποληψία; Αν στο θέμα της παραγραφής των σκανδάλων οι δικαστές πρόβαλαν το επιχείρημα ότι δεν ευθύνονται αυτοί για την παραγραφή, αλλά οι πολιτικοί που προώθησαν τις αντίστοιχες συνταγματικές διατάξεις, στην περίπτωση των διώξεων εναντίον του κινήματος "Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω" δεν υπάρχει αυτό το άλλοθι.

Η ίδια η κυβέρνηση παραδέχεται ότι υπάρχει νομικό κενό, το οποίο οι εταιρείες που εκμεταλλεύονται τα διόδια ζητούν να καλυφθεί με ρύθμιση. Προς τι η βιασύνη της Δικαιοσύνης;