Διπλή εξουσιοδότηση στον Β. Βενιζέλο από το Υπουργικό: Θα παζαρέψει εξώδικο συμβιβασμό εκατομμυρίων με τη Siemens και τα μεγάλα έργα της επόμενης δεκαετίας με τους εργολάβους
Η κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» συγκροτήθηκε αρχικά με «στενή» ατζέντα έκτακτης ανάγκης, για να εφαρμοστεί η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και να οδηγηθούμε σε εκλογές. Αίφνης, όμως, η ατζέντα της διευρύνεται εντυπωσιακά, καθώς δόθηκε στον αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών εξουσιοδότηση από το Υπουργικό Συμβούλιο να παζαρέψει έναν εξώδικο συμβιβασμό με τη Siemens, αλλά και τα οδικά έργα της επόμενης δεκαετίας με τους μεγαλοεργολάβους.
Ο κ. Βενιζέλος, αμέσως μόλις τελείωσε το Υπουργικό της Πέμπτης, μέσω κύκλων του ενημέρωσε τους δημοσιογράφους ότι με απόφαση του Συμβουλίου ανέλαβε:
- Να συντονίσει τα υπουργεία Υποδομών και Ανάπτυξης, για να ξεμπλοκαριστούν τα ζητήματα του κεφαλαίου «μεγάλα έργα - οδικοί άξονες» και
- Να χειριστεί το θέμα μιας συμφωνίας με τη Siemens, προκειμένου να επέλθει μια συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς, σε συνεργασία με συναρμόδια υπουργεία (υπ. Δικαιοσύνης, υπ. Υποδομών), ώστε να τερματιστεί η εμπλοκή σε διάφορα έργα, όπως: Οι έτοιμοι από καιρό νέοι σταθμοί του Μετρό, που δεν λειτουργούν, γιατί δεν υπάρχουν τα αναγκαία ηλεκτρονικά για τη λειτουργία τους...
Ο κ. Βενιζέλος, αμέσως μόλις τελείωσε το Υπουργικό της Πέμπτης, μέσω κύκλων του ενημέρωσε τους δημοσιογράφους ότι με απόφαση του Συμβουλίου ανέλαβε:
- Να συντονίσει τα υπουργεία Υποδομών και Ανάπτυξης, για να ξεμπλοκαριστούν τα ζητήματα του κεφαλαίου «μεγάλα έργα - οδικοί άξονες» και
- Να χειριστεί το θέμα μιας συμφωνίας με τη Siemens, προκειμένου να επέλθει μια συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς, σε συνεργασία με συναρμόδια υπουργεία (υπ. Δικαιοσύνης, υπ. Υποδομών), ώστε να τερματιστεί η εμπλοκή σε διάφορα έργα, όπως: Οι έτοιμοι από καιρό νέοι σταθμοί του Μετρό, που δεν λειτουργούν, γιατί δεν υπάρχουν τα αναγκαία ηλεκτρονικά για τη λειτουργία τους...
Πρόκειται για δύο κατ’ εξοχήν ακανθώδη θέματα σχέσεων του ελληνικού Δημοσίου με... υπερδυνάμεις της εγχώριας και διεθνούς διαπλοκής, που θα περίμενε κανείς ότι η παρούσα κυβέρνηση «περιορισμένης ευθύνης» και ελάχιστων μηνών ζωής θα άφηνε για την επόμενη, εκλεγμένη κυβέρνηση. Ποιος δίνει, άλλωστε, τη νομιμοποίηση σε μια κυβέρνηση που σχηματίστηκε με οριακά συνταγματική διαδικασία και αποκλειστική αποστολή να σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία να βάλει οριστική «ταφόπλακα» σε διεκδικήσεις του Δημοσίου από τη Siemens, για τουλάχιστον 15 χρόνια σκανδαλώδους εμπλοκής του πανίσχυρου γερμανικού ομίλου σε δημόσιες συμβάσεις;
Ίσως, όμως, αυτή ακριβώς η κυβέρνηση να είναι και η καταλληλότερη για τον χειρισμό τέτοιων «καυτών» υποθέσεων, αφού οι ενέργειές της δύσκολα θα δεχτούν κριτική από τα δύο μεγάλα κόμματα που τη στηρίζουν. Ποιος ξεχνάει, άλλωστε, ότι επί των ημερών της πρώτης μεταπολιτευτικής «οικουμενικής» κυβέρνησης, του Ξ. Ζολώτα, οι τότε ισχυροί πολιτικοί αρχηγοί (Μητσοτάκης, Ανδρέας και Φλωράκης) έκλεισαν τη σκανδαλώδη συμφωνία για τα ψηφιακά, αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων, αλλά και για άλλες προμήθειες του ΟΤΕ, με την οποία η πίτα μοιράσθηκε ισοβαρώς μεταξύ Siemens και Intracom;
Τι ακριβώς, όμως, διαλαμβάνουν αυτές οι δύο κρίσιμες αποστολές που ανέλαβε ο κ. Βενιζέλος;
1. Σε ό,τι αφορά τη Siemens, το ιστορικό είναι λίγο πολύ γνωστό: Το ελληνικό Δημόσιο έχει δεσμευθεί, επί ημερών Γ. Παπανδρέου, να διεκδικήσει μια τεράστια αποζημίωση από τον γερμανικό όμιλο για όσα έχασε επί σειρά ετών από το «εκρηκτικό μείγμα» των δημόσιων διαγωνισμών και συμβάσεων με τα διαβόητα «μαύρα ταμεία» της Siemens, που έχει βεβαιωθεί ότι δαπάνησαν τουλάχιστον 100 εκατ. ευρώ σε διάφορες δωροδοκίες πολιτικών στελεχών και αξιωματούχων, αλλά μέχρι τώρα μόνο για 1 εκατ. ευρώ έχουμε μάθει πού κατευθύνθηκε (το γνωστό εκατομμύριο που έλαβε ο Θ. Τσουκάτος και ισχυρίζεται ότι απέδωσε στα κομματικά ταμεία του ΠΑΣΟΚ). Ο Χ. Παμπούκης, άλλοτε «δεξί χέρι» του Γ. Παπανδρέου, έκανε μια προσπάθεια για εξώδικο συμβιβασμό με τη Siemens, αλλά παραιτήθηκε (αν δεν τον... παραίτησαν...) υπό μυστηριώδεις συνθήκες. Φήμες ανέφεραν εκείνη την εποχή ότι η γερμανική πολυεθνική εμφανιζόταν διατεθειμένη να αποζημιώσει το Δημόσιο με 100-150 εκατ. ευρώ, αλλά η συμφωνία δεν έκλεισε. Σε σχετική συζήτηση στη Βουλή ο βουλευτής του Συνασπισμού Δημ. Παπαδημούλης είχε πει ότι η Siemens θα πρέπει να πληρώσει ΔΥΟ δισ. ευρώ. Τώρα, από κύκλους του κ. Βενιζέλου «διαρρέει» πληροφορία για ποσό 250 εκατ. ευρώ, με την καταβολή των οποίων θα «ξεπλυθεί» το σκάνδαλο Siemens οριστικά και οι Γερμανοί θα επιστρέψουν στην αγαστή συνεργασία τους με το Δημόσιο.
2. Νομικοί που γνωρίζουν σε αρκετά μεγάλο βάθος το θέμα λένε ότι το ποσό της αποζημίωσης που θα καταβληθεί, ακόμη και αν φτάσει τα 250 εκατ. ευρώ, θα ωχριά μπροστά στις διεκδικήσεις που θα μπορούσε να έχει ενώπιον της Δικαιοσύνης το ελληνικό Δημόσιο. Και κάποιοι υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή Ανταγωνισμού ήταν έτοιμη να επιβάλει στη Siemens πρόστιμο 1 δισ. ευρώ, αλλά αναγκαστικά σταμάτησε...
3. Σε ό,τι αφορά τα μεγάλα έργα, που ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τους δύο πανίσχυρους κατασκευαστικούς ομίλους που έχουν απολήξεις και στον κόσμο του Τύπου και των ΜΜΕ, είναι επίσης γνωστά και εδώ και πολύ καιρό εντελώς «παγωμένα». Οι επεκτάσεις του οδικού δικτύου της Αττικής με κεντρικό σημείο αναφοράς την Αττική Οδό ενδιαφέρουν ιδιαιτέρως την ΕΛΛΑΚΤΩΡ, συμφερόντων Μπόμπολα, που εκμεταλλεύεται την Αττική Οδό και είναι θέμα χρόνου να στερηθεί τα έσοδα από αυτό το μεγάλο έργο, λόγω της λήξης του συμβατικού χρόνου εκμετάλλευσής του και υποχρεωτικής παράδοσης στο Δημόσιο. Οι πολύ έντονα επικριθείσες συμβάσεις της περιόδου Σουφλιά (αυτές που καθιέρωσαν και τα «τσουχτερά» διόδια, τα οποία έδωσαν πνοή στο κίνημα «Δεν Πληρώνω»), για τους μεγάλους εθνικούς αυτοκινητόδρομους είναι «παγωμένες» από τις τράπεζες, οι οποίες βρίσκουν ασύμφορη πλέον τη χρηματοδότησή τους. Τα δε δικαιώματα του Δημοσίου από αυτές τις συμβάσεις μεταβιβάστηκαν πρόσφατα στο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων, προκειμένου να εκποιηθούν. Αν βρισκόταν μια λύση για την απεμπλοκή αυτών των έργων, που δεν θα άφηνε δυσαρεστημένους ούτε τους εργολάβους ούτε τους τραπεζίτες, αναμφίβολα αυτά τα ισχυρά συμφέροντα θα έπιναν... νερό στο όνομα όσων συνέβαλαν στην απεμπλοκή...
Ίσως, όμως, αυτή ακριβώς η κυβέρνηση να είναι και η καταλληλότερη για τον χειρισμό τέτοιων «καυτών» υποθέσεων, αφού οι ενέργειές της δύσκολα θα δεχτούν κριτική από τα δύο μεγάλα κόμματα που τη στηρίζουν. Ποιος ξεχνάει, άλλωστε, ότι επί των ημερών της πρώτης μεταπολιτευτικής «οικουμενικής» κυβέρνησης, του Ξ. Ζολώτα, οι τότε ισχυροί πολιτικοί αρχηγοί (Μητσοτάκης, Ανδρέας και Φλωράκης) έκλεισαν τη σκανδαλώδη συμφωνία για τα ψηφιακά, αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων, αλλά και για άλλες προμήθειες του ΟΤΕ, με την οποία η πίτα μοιράσθηκε ισοβαρώς μεταξύ Siemens και Intracom;
Τι ακριβώς, όμως, διαλαμβάνουν αυτές οι δύο κρίσιμες αποστολές που ανέλαβε ο κ. Βενιζέλος;
1. Σε ό,τι αφορά τη Siemens, το ιστορικό είναι λίγο πολύ γνωστό: Το ελληνικό Δημόσιο έχει δεσμευθεί, επί ημερών Γ. Παπανδρέου, να διεκδικήσει μια τεράστια αποζημίωση από τον γερμανικό όμιλο για όσα έχασε επί σειρά ετών από το «εκρηκτικό μείγμα» των δημόσιων διαγωνισμών και συμβάσεων με τα διαβόητα «μαύρα ταμεία» της Siemens, που έχει βεβαιωθεί ότι δαπάνησαν τουλάχιστον 100 εκατ. ευρώ σε διάφορες δωροδοκίες πολιτικών στελεχών και αξιωματούχων, αλλά μέχρι τώρα μόνο για 1 εκατ. ευρώ έχουμε μάθει πού κατευθύνθηκε (το γνωστό εκατομμύριο που έλαβε ο Θ. Τσουκάτος και ισχυρίζεται ότι απέδωσε στα κομματικά ταμεία του ΠΑΣΟΚ). Ο Χ. Παμπούκης, άλλοτε «δεξί χέρι» του Γ. Παπανδρέου, έκανε μια προσπάθεια για εξώδικο συμβιβασμό με τη Siemens, αλλά παραιτήθηκε (αν δεν τον... παραίτησαν...) υπό μυστηριώδεις συνθήκες. Φήμες ανέφεραν εκείνη την εποχή ότι η γερμανική πολυεθνική εμφανιζόταν διατεθειμένη να αποζημιώσει το Δημόσιο με 100-150 εκατ. ευρώ, αλλά η συμφωνία δεν έκλεισε. Σε σχετική συζήτηση στη Βουλή ο βουλευτής του Συνασπισμού Δημ. Παπαδημούλης είχε πει ότι η Siemens θα πρέπει να πληρώσει ΔΥΟ δισ. ευρώ. Τώρα, από κύκλους του κ. Βενιζέλου «διαρρέει» πληροφορία για ποσό 250 εκατ. ευρώ, με την καταβολή των οποίων θα «ξεπλυθεί» το σκάνδαλο Siemens οριστικά και οι Γερμανοί θα επιστρέψουν στην αγαστή συνεργασία τους με το Δημόσιο.
2. Νομικοί που γνωρίζουν σε αρκετά μεγάλο βάθος το θέμα λένε ότι το ποσό της αποζημίωσης που θα καταβληθεί, ακόμη και αν φτάσει τα 250 εκατ. ευρώ, θα ωχριά μπροστά στις διεκδικήσεις που θα μπορούσε να έχει ενώπιον της Δικαιοσύνης το ελληνικό Δημόσιο. Και κάποιοι υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή Ανταγωνισμού ήταν έτοιμη να επιβάλει στη Siemens πρόστιμο 1 δισ. ευρώ, αλλά αναγκαστικά σταμάτησε...
3. Σε ό,τι αφορά τα μεγάλα έργα, που ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τους δύο πανίσχυρους κατασκευαστικούς ομίλους που έχουν απολήξεις και στον κόσμο του Τύπου και των ΜΜΕ, είναι επίσης γνωστά και εδώ και πολύ καιρό εντελώς «παγωμένα». Οι επεκτάσεις του οδικού δικτύου της Αττικής με κεντρικό σημείο αναφοράς την Αττική Οδό ενδιαφέρουν ιδιαιτέρως την ΕΛΛΑΚΤΩΡ, συμφερόντων Μπόμπολα, που εκμεταλλεύεται την Αττική Οδό και είναι θέμα χρόνου να στερηθεί τα έσοδα από αυτό το μεγάλο έργο, λόγω της λήξης του συμβατικού χρόνου εκμετάλλευσής του και υποχρεωτικής παράδοσης στο Δημόσιο. Οι πολύ έντονα επικριθείσες συμβάσεις της περιόδου Σουφλιά (αυτές που καθιέρωσαν και τα «τσουχτερά» διόδια, τα οποία έδωσαν πνοή στο κίνημα «Δεν Πληρώνω»), για τους μεγάλους εθνικούς αυτοκινητόδρομους είναι «παγωμένες» από τις τράπεζες, οι οποίες βρίσκουν ασύμφορη πλέον τη χρηματοδότησή τους. Τα δε δικαιώματα του Δημοσίου από αυτές τις συμβάσεις μεταβιβάστηκαν πρόσφατα στο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων, προκειμένου να εκποιηθούν. Αν βρισκόταν μια λύση για την απεμπλοκή αυτών των έργων, που δεν θα άφηνε δυσαρεστημένους ούτε τους εργολάβους ούτε τους τραπεζίτες, αναμφίβολα αυτά τα ισχυρά συμφέροντα θα έπιναν... νερό στο όνομα όσων συνέβαλαν στην απεμπλοκή...
Πηγή:
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=72214&colid=37&catid=34&dt=2011-11-27%200:0:0
