Η ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΔΙΟΔΙΩΝ
Το 2007 κυρώθηκαν με νόμο που ψηφίστηκε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ οι πέντε συμβάσεις παραχώρησης του εθνικού οδικού δικτύου σε πολυεθνικές κοινοπραξίες τεχνικών εταιρειών (ελληνικές, ισπανικές, γαλλικές και γερμανικές).
Με τις συμβάσεις αυτές ανατέθηκε στους εργολάβους η εκμετάλλευση, λειτουργία και συντήρηση του μεγαλύτερου μέρους των ελληνικών αυτοκινητοδρόμων για τριάντα περίπου χρόνια, καθώς και η κατασκευή νέων τμημάτων.
Με τις συμβάσεις αυτές δικαιώθηκε για άλλη μια φορά ο χαρακτηρισμός για τη χώρα μας, ως ο παράδεισος των μεγαλοεργολάβων τεχνικών έργων. Μελετώντας τα προβλεπόμενα, αλλά και βιώνοντας τα αποτελέσματα της εφαρμογής αυτών, μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε ληστρικές και αποικιοκρατικές.
Από το 2009 στο εθνικό οδικό μας δίκτυο οι σταθμοί είσπραξης διοδίων άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και τα τέλη διοδίων να αυξάνονται έως και 300%.
Ως ενδεικτικά παραδείγματα, αναφέρουμε ότι στο τμήμα Αθηνών-Θεσσαλονίκης, μήκους 450χλμ., λειτουργούν σήμερα δέκα σταθμοί διοδίων και δεκάδες πλευρικοί. Εντός των ορίων ενός μόνο δήμου (δήμος Ωρωπού της Β/Α Αττικής) υπάρχουν οκτώ σταθμοί διοδίων, όταν μάλιστα στην περιοχή αυτή ο εθνικός δρόμος αποτελεί το μοναδικό αξιόπιστο και ασφαλή τρόπο μετακίνησης (είναι προφανής ο στόχος των εταιρειών να εκμεταλλευτούν τις αναγκαστικές μέσω του αυτοκινητόδρομου τοπικές μετακινήσεις).
Οι ελληνικοί αυτοκινητόδρομοι μετατρέπονται από δημόσιο κοινωνικό αγαθό στρατηγικής σημασίας σε εμπόρευμα-μέσο κερδοσκοπίας εργολάβων και τραπεζών...
