Η στρατηγική των επενδύσεων δεν μπορεί να καταστρατηγεί το Σύνταγμα. Το νομοσχέδιο για την «επιτάχυνση των μεγάλων έργων»*: α). Ακυρώνει μερικά το άρθρο 24 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο: «η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός», β). Περιορίζει την δικαιοδοσία των Διοικητικών Δικαστηρίων και του Συμβουλίου της Επικρατείας και γ). Θέτει υπό αμφισβήτηση το θέμα της ισότητας όλων απέναντι στους νόμους. Με το παραπάνω νομοσχέδιο καταργείται η έννοια της ιδιοκτησίας όπως την έχουμε συνηθίσει.
Άν έχει τέτοιες προθέσεις η πολιτεία μάλλον θα πρέπει να μελετήσει την περίπτωση αναθεώρησης του Συντάγματος αντί της μερικής απενεργοποίησής του.
Με το παραπάνω νομοσχέδιο μένει μετέωρο το πως τα «μεγάλα έργα» θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
Ως παράδειγμα «πραγματικής αναπτυξιακής ώθησης στην ελληνική οικονομία»* χρησιμοποιούνται τα ολυμπιακά έργα, τα οποία έχουν αφήσει καταχρεωμένους τους δήμους Αθηναίων και Αμαρουσίου, αύξησαν το δημόσιο χρέος, άφησαν το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης και προκάλεσαν πολλές ακόμα επιβαρυντικές για την οικονομία και το περιβάλλον επιπτώσεις. Τα ίδια υπόσχονταν οι κυβερνήσεις και τότε περί «ανάπτυξης» και τα αποτελέσματα αυτής τα βιώνουμε σήμερα με αισθήματα αβεβαιότητας, ντροπής και εθνικής ταπείνωσης. Οι θετικές παράμετροι των Ολυμπιακών έργων περιορίστηκαν κύρια στη διάρκεια των αγώνων. Οι κρατικοί αξιωματούχοι, οι οποίοι αποφάσιζαν την περίοδο 1998 -2006 και σχετίστηκαν με τα ολυμπιακά έργα – ακίνητα έχουν οι περισσότεροι παραιτηθεί από την πολιτική ή ακόμα και διωχθεί. Γιατί;
Έξι χρόνια πέρασαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και η ελληνική οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Άφθονες είναι οι περιπτώσεις οικονομικών και άλλων ατασθαλιών που συνδυάστηκαν με την Ολυμπιάδα της Αθήνας.
Μετά το τσεκούρεμα μισθών και συντάξεων, την αύξηση του Φ.Π.Α. … για να πληρωθούν οι δόσεις (δισεκατομμυρίων ευρώ) στους κερδοσκόπους δανειστές μας τώρα η δημόσια γη και περιουσία (χωρίς να εξαιρείται η ιδιωτική) προσφέρονται με διαδικασίες εξπρές σε ιδιώτες επενδυτές. Μήπως περιορίζεται το δημόσιο συμφέρον και πλήττονται τα δικαιώματα των πολιτών αυτής της χώρας;
Οι πολίτες ασταμάτητα δοκιμάζονται. Οι πολίτες όπως φάνηκε τα τελευταία χρόνια στους δρόμους και όχι μόνο, δεν είναι σε θέση να υποστούν τους πολιτικούς (και τους κρατικούς αξιωματούχους) που επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη και ακολουθούν κατευθύνσεις αδιαφανείς και αποτυχημένες για το κοινωνικό σύνολο.
Μάλλον για να διασωθεί η τιμή και η υπόληψη της κυβέρνησης που προτείνει το παραπάνω νομοσχέδιο πρέπει να το αποσύρει.
Προϋπόθεση για ανθρώπινη ανάπτυξη είναι η εξυγείανση του μηχανισμού που θα την στηρίξει (διαφάνεια). Η ανάπτυξη δεν συνδυάζεται με την καταστροφή και την αδιαφάνεια (ρεμούλα). Η πολιτιστική κληρονομιά και το φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας είναι ανεκτίμητα (δεν ξεπουλιούνται ούτε χαρίζονται)· με προσεκτική μεταχείρηση μπορούν ν’ αποδώσουν τα απαραίτητα για το σύνολο αγαθά και υπηρεσίες.
με εκτίμηση,
Χρίστος Καλλίτσης
(αρχισυντάκτης του περιοδικού «ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ»)
Τ.Θ. 10107
Τ.Κ. 54110
Θεσσαλονίκη
τηλ./φαξ: 2310331333
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ «ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ»:
http://www.opengov.gr/ypep/?p=
Η διαβούλευση ολοκληρώνεται στις 5 Σεπτεμβρίου του 2010
