Κάθε Νοέμβρη, ο νους και η καρδιά μας είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο, στην εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του ελληνικού λαού κατά της χουντικής τυραννίας, το Νοέμβριο του 1973.
Το Πολυτεχνείο ήταν η κορυφαία εκδήλωση της επτάχρονης αντιχουντικής πάλης και μία από τις κορυφαίες στιγμές των αγώνων του λαού και της νεολαίας.
Το Πολυτεχνείο ήταν και θα είναι πάντα ένα ζωντανό κάλεσμα για την δημοκρατία, και την ελευθερία, θα είναι ζωντανό μέσα σε κάθε ελεύθερο μυαλό.
Το Πολυτεχνείο ήταν και θα είναι πάντα ένα ζωντανό κάλεσμα για την δημοκρατία, και την ελευθερία, θα είναι ζωντανό μέσα σε κάθε ελεύθερο μυαλό.
......................................................................................................................................
Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι
Γιε μου στις φλέβες ολουνών έμπα βαθιά και ζήσε.
Δες, πλάι μας περνούν πολλοί, περνούν καβαλαραίοι
Όλοι στητοί και δυνατοί και σαν και σένα ωραίοι.
Ανάμεσά τους, γιόκα μου, θαρρώ σε αναστημένο
Το θώρι σου στο θώρι τους μυριοζωγραφισμένο.
Γιε μου, στ’ αδέρφια σου τραβώ και σμίγω την οργή μου
Σου πήραν το ντουφέκι σου, κοιμήσου εσύ πουλί μου.
Γιε μου στις φλέβες ολουνών έμπα βαθιά και ζήσε.
Δες, πλάι μας περνούν πολλοί, περνούν καβαλαραίοι
Όλοι στητοί και δυνατοί και σαν και σένα ωραίοι.
Ανάμεσά τους, γιόκα μου, θαρρώ σε αναστημένο
Το θώρι σου στο θώρι τους μυριοζωγραφισμένο.
Γιε μου, στ’ αδέρφια σου τραβώ και σμίγω την οργή μου
Σου πήραν το ντουφέκι σου, κοιμήσου εσύ πουλί μου.
του Γιάννη Ρίτσου
