Αυτή η γη εδώ ψηλά ανάμεσα σε Πάρνηθα και Κιθαιρώνα δεν έθρεψε Πηλιογούσηδες και Εφιάλτες .
Ποδάρι κατακτητών δεν πάτησε τα κακοτράχαλα τούτα μέρη ........
.....Ο ξένος Εφιάλτης που πέρασε από την Πύλη στις 15 Οκτώβρη 1943 και είδε το καραβάνι με τα μουλάρια φορτωμένα με 500 τουφέκια και άλλο πολεμικό υλικό να ξεφορτώνεται στην αποθήκη της εθνικής αντίστασης δεν γνώριζε ιστορία .
Ο καταδότης έκτιζε την δική του ιστορία .
Έκανε την ατιμία λάβαρο .
Δεν ήξερε πως οι Πυλιώτες μεγάλωσαν σε ένα χωριό που κάθε πέτρα και κλαδί εδώ επάνω στα Δερβενοχωρίτικα χώματα μολογάει για θρύλους , για ηρωισμούς , για λευτεριά και ορκίζονται να κρατούν την περιοχή τους ελεύθερη από τους βαρβάρους επιδρομείς .
Οι πληροφορίες που πήραν οι Ναζήδες από τον συνεργάτη τους για το πολεμικό υλικό που ξεφορτώθηκε στην πύλη εξυπηρετούσε τα σχέδια τους για το ξεκαθάρισμα της εθνικής αντίστασης .
Ένας λόχος με δύναμη 142 άριστα εξοπλισμένα ανθρωπόμορφα τέρατα ανηφορίζουν την Πάστρα και νύκτα περνάνε τις << Πόρτες >> για να κάψουν το χωριό Πύλη .
Ένα τσοπανόπουλο ο περικλής Λύγκος λούφαξε στην στρέχα της καλύβας βλέποντας τους Γερμανούς να βαδίζουν με αργό και σίγουρο βηματισμό προς το χωριό .
Δεν είχε ξαναδεί Γερμανούς , του φάνηκαν σαν φαντάσματα μέσα
στην νύκτα . Δεν έκανε καμία κίνηση , τους άφησε να περάσουν .
Η φάλαγγα είχε κάμποσο απομακρυνθεί όταν συνήλθε σκέφτηκε , αυτοί θα κάψουν το χωριό θα σκοτώσουν τους κατοίκους .
Η άγρια αυτή σκηνή χοροπηδούσε μπροστά στα μάτια του απίστευτη , απίστευτα ζωντανή .
Και έφυγε , έκοψε δρόμο , έβαλε φτερά στα πόδια του δείχνοντας μια βαθιά περιφρόνηση στις μυτερές πέτρες και στα πουρνάγκαθα , μπήκε στο χωριό και άρχισε να φωνάζει .
- Ίκενει βίιν Γερμανότ (φύγετε έρχονται Γερμανοί ) .
- Έφτασε στο σπίτι του Στέφα και άρχισε να κτυπάει την πόρτα φωνάζοντας με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει .
- Στέφ , Στέφ Βίιν Γερμανότ (Στέφα , Στέφα έρχονται Γερμανοί ) .
Στην πόρτα φάνηκε ο Στέφας αγουροξυπνημένος , τα μάτια του γυάλιζαν παράξενα , σχεδόν αγριεμένα .
Έγειρε το κεφάλι του αριστεροδεξιά για να διακρίνει μέσα στο μισοσκόταδο τον απρόσμενο μεταμεσονύκτιο επισκέπτη και ρώτησε .
- Τσ Θέρετ ρε ; Κούς βιέν ; ( Τι φωνάζεις ρε ; Ποιος έρχεται ; )
- Γερμανότ … βίιν Γερμανότ … ( Γερμανοί … έρχονται Γερμανοί )
- Γκά κού Βίιν ; (Από πού έρχονται ) .
- - Γκά Πάστρα γκίτεν γκά πρόϊ (Από την Πάστρα ανεβαίνουν το ρέμα ) .
Το αναπάντεχο νέο διαδόθηκε σαν αστραπή μέσα στο χωριό .
Το απαίσιο μήνυμα , μήνυμα θανάτου και απελπισίας κυριάρχησε παντού , Βίιν Γερμανότ ( έρχονται Γερμανοί ) .
Σιγά – σιγά άρχισαν να συγκεντρώνονται οι κάτοικοι του χωριού ατού Στέφα την αυλή και ένα ερώτημα πλανιέται στα πρόσωπα όλων .
- Τσ μπένεμ νάνι ; Ντο ντιέγκεν κατούντιν Γερμανότ , ντό βράσεν ντιέλτ .
- ( Τι γίνεται τώρα ; Θα κάψουν το χωριό οι Γερμανοί , θα σκοτώσουν τα παιδιά ) .
Ο Στέφας έδωσε την απάντηση στο βουβό αυτό ερώτημα .
- ΓΙΕΜΙ ΕΔΕ ΝΕΒΕ ΚΤΟΥ .
- Μώς νιέ νούκ ντό χίιν νε κατούντ γκά ατά .
( ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ , ούτε ένας δεν θα μπει στο χωριό από αυτούς ) .
Μπήκε μια στιγμή στο σπίτι και βγήκε με ένα μαύρο κοντογούνι στην πλάτη του και ένα όπλο στο χέρι .
Ένει πασόε ( Ελάτε μαζί μου ) είπε στους συγκεντρωμένους κατοίκους .
Με βήμα αποφασιστικό ο έφεδρος Λοχίας Στέφας Μαλλιάτσης έφτασε στην αποθήκη με τα όπλα , που είχαν μεταφερθεί την προηγούμενη μέρα στο χωριό .
Έσπασε την πόρτα της αποθήκης .
Εκατό χοντρόπετσα ροζιασμένα από την σκληρή βουνίσια ζωή χέρια οπλίστηκαν με λιανοτούφεκα και ένα οπλοπολυβόλο που αυτή την κρίσιμη στιγμή προσπαθούσαν να μάθουν τον χειρισμό του .
Οι εκατό οπλισμένοι Πυλιώτες αφού χωρίστηκαν σε ομάδες ξεκίνησαν για τα ταμπούρια με εντολή
κανείς να μην ρίξει πριν τον Στέφα .
Το χωριό άδειαζε από τα γυναικόπαιδα και τους γέρους .
Έχει αρχίσει να χαράζει . Ξημέρωνε η 16η Οκτωβρίου 1943 , οι Γερμανοί διακρίνονται τώρα καθαρά ακροβολισμένοι βαδίζουν προς το χωριό , προς την ανοικτή αγκαλιά του αθέατου αντιπάλου .
Προχωρούν με σιγουριά έχοντας μπροστά από την φάλαγγα δύο τσοπανόπουλα τον Γιώργο και τον Σωτήρη γιός και ανιψιός του Στέφα , που τους έχουν πάρει από τα μαντριά .
Την ίδια ατιμία έκαναν πάντα .
Τους έλειπε η αληθινή στρατιωτική και ανθρώπινη λεπτότητα που οπλίζει τον άνθρωπο με ολύμπια αταραξία και τον κάνει συνειδητό όργανο ενός ιδανικού .
Οι Πυλιώτες αγωνιούν , ταράζονται .
Τι θα κάνει ο Στέφας ; Θα κτυπήσει ;
Οι Γερμανοί πλησιάζουν και το σύνθημα δεν έχει ακόμα δοθεί .
Η στιγμή κρίσιμη ο γιός του μπροστάρης .
Έρποντας μέσα από τα βράχια ένας Πυλιώτης έφτασε στο ταμπούρι του Στέφα , και του είπε .
Φύγε είσαι πατέρας θα τα καταφέρουμε μόνοι μας
Αγρίεψε , τα μάτια του πέταξαν φλόγες , η ανάσα του έβραζε .
Το αρβανίτικο φιλότιμο , το χρέος στην πατρίδα και το χωριό του που αυτή την κρίσιμη στιγμή εμπιστεύθηκε την τύχη στα χέρια του , δεν του επέτρεπαν να κιοτεύσει .
Κιότης ; Ποτέ
Σηκώνει το ντουφέκι , σημαδεύει και τραβάει την σκανδάλη .
Πρώτος νεκρός ο Πρωτογιός του .
Την ίδια στιγμή εκατό Πυλιώτικα λιανοτούφεκα ξερνούν φωτιά .
Οι Γερμανοί αιφνιδιάστηκαν , συνήλθαν όμως γρήγορα , πιάνουν θέσεις , στήνουν τα μυδράλια που αρχίζουν να κροταλίζουν .
Δημιουργείται μία κόλαση φωτιάς .
Ο τόπος έπηξε από Γερμανικά πτώματα .
Οι Πυλιώτες κατόρθωσαν να καθηλώσουν τον Γερμανικό λόχο .
Η μάχη κράτησε ως το σούρουπο , οι διαλεχτοί της άγριας φυλής του τρίτου Ράϊχ εξαντλημένοι από την πολύωρη μάχη με λιγοστά πια πυρομαχικά , διψασμένοι και καταματωμένοι σήκωσαν λευκή σημαία .
Ερείπια ψυχικά και σωματικά 42 φαντάροι και ένας δεκανέας από τα επίλεκτα σώματα των SS με τον τρόμο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους παραδόθηκαν στους υπερασπιστές της Δερβενοχωρίτικης γης .
Την ώρα που αυτά τα ράκη παρήλαναν μπροστά από τον Αρβανίτικης καταγωγής Συνταγματάρχη Γιώργο Ρήγο Διοικητή του 34ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ , ένας πατέρας , ο τραγικός πατέρας Στέφας Μαλλιάτσης, στο πεδίο της μάχης , ανάμεσα στα γερμανικά πτώματα , θα βρει το παιδί του.
Το πήρε στην αγκαλιά του και τρεκλίζοντας σαν μεθυσμένος θα το παραδώσει στην άμοιρη μάννα .
Ύστερα από 36 ολόκληρα χρόνια η πατρίδα θυμήθηκε και έστησε στο πεδίο της μάχης κάποιο μνημείο και έτσι ο μεγάλος αιμοδότης της μάχης, ο ήρωας Στέφας Μαλλιάτσης λίγους μόνο μήνες πριν το θάνατό του (7- Ιουνίου 1978 ) στήθηκε στην νότια πλευρά της Πύλης το μνημείο της μάχης, που φαίνεται στην φωτογραφία, με πρωτοβουλία του Καθηγητή Μανωλκίδη.
Ο Νικ.Παπανικολάου στο Βιβλίο του "Μεταξύ μας, 1941-44" αναφέρει οτι απαγορεύονταν στις εκδηλώσεις για την επέτειο της μάχης να αναφερθεί η λέξη αντίσταση, ΕΛΑΣ κτλ ενώ οι ίδιοι οι αγωνιστές που είχαν πολεμήσει στέκονταν παράμερα, αμίλητοι και αμέτοχοι.
Εκει ο Στέφας Μαλλιάτσης θα διαβάσει συλλαβιστά την ένδειξη που είναι γραμμένη στην μαρμάρινη πλάκα ....
ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΟΙ ΠΥΛΙΩΤΕΣ
ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ
ΓΡΑΨΑΝ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΕΝΔΟΞΕΣ
ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ (1940 – 1941 )
ΣΤΙΣ 16 – 10 – 1943 ΣΥΣΣΩΜΟΙ ΟΙ ΠΥΛΙΩΤΕΣ ΜΕ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟ ΣΤΕΦΑ ΜΑΛΛΙΑΤΣΗ ΕΞΟΝΤΩΣΑΝ ΕΝΑ ΣΙΔΗΡΟΦΡΑΓΜΑ ΛΟΧΟ ΤΗΣ ΒΕΡΜΑΧΤ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΝ ΝΑ ΚΑΨΕΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ .
ΝΕΚΡΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ . 100
ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ 42
ΠΥΛΙΩΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΣΤΗ ΜΑΧΗ
ΝΕΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΤΩΝ 18
ΚΩΝΣΤΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΤΩΝ 50
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΤΩΝ 70
ΕΚΤΟΡΑΣ ΕΤΩΝ 25
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΟΠΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΑΣΑΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΣΑΝ ΑΣΠΙΔΑ ΕΠΕΣΑΝ
ΜΑΛΛΙΑΤΣΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (ΓΙΟΣ ΑΡΧΗΓΟΥ) ΕΤΩΝ 18
ΜΑΛΛΙΑΤΣΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΕΤΩΝ 20
ΛΥΓΚΟΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΕΤΩΝ 18
ΒΛΑΧΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΕΤΩΝ 18
ΝΤΑΡΔΑΣ ΝΩΝΤΑΣ ΕΤΩΝ 53
ΠΥΛΙΩΤΕΣ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ
ΓΚΕΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΕΤΩΝ 75
ΚΟΛΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (ΑΝΑΠΗΡΟΣ) ΕΤΩΝ 44
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΤΩΝ 70
ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΤΩΝ 70
ΣΤΥΛΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΑΣΗΜΩ ΕΤΩΝ 70
Στη φωτογραφία του 1948:Πηγαίνοντας για την εξορία. Νοδάρας Στ., Λίγγος Θανάσης, Νοδάρας Βασίλης, Μαλιάτσης Στέφας, Μάνθος Μπάτης. (από το περιοδικό Αυτονόη, Τεύχος 11 Σεπτέμβριος - Νοέμβριος 2007)
Ο Στέφανος Μαλιάτσης (Στέφας) όπως και η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού υπερασπίστηκε το χωριό του πολεμώντας τον κατακτητή.
Για αυτό του το κατόρθωμα ανταμείφθηκε απο την πολιτεία με διώξεις.
Απεβίωσε τον Απρίλιο του 1980.
του ΘΑΝΑΣΗ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Λέγεται ότι την συνέχεια ενός έθνους δείχνουν οι παραδόσεις του.
1821 ΚΛΕΦΤΗΣ
1941 ΑΝΤΑΡΤΗΣ
ΣΗΜΕΡΑ κιοτής ;
ΠΟΤΕ !
Υ.Γ.Για την ιστορία
Φορτίο πενήντα(50) μουλαριών, με καμιά 500ρια όπλα (κλεμμένα απο τους Ιταλούς στην Εύβοια) πέρασε τη θάλασσα του νότιου Ευβοϊκού, φορτώθηκε και προωθήθηκε στα Δερβενοχώρια εν μια νυκτί περνώντας από πολύ επικίνδυνα μονοπάτια κοντά σε φυλασσόμενα σημεία όπως το Σχηματάρι, ο σταθμός της Οινόης, το αεροδρόμιο Τανάγρας, τα φυλάκια των σιδηροδρομικών γραμμών.
Χωρίς αυτά τα όπλα, στο συγκεκριμένο σημείο τη συγκεκριμένη στιγμή, οι Πυλιώτες, όσο κι αν ήθελαν, δεν θα μπορούσαν να πολεμήσουν.
Το 5ο Τάγμα Παρνασσίδος που είχε αναλάβει την φρούρηση της περιοχής.
Διαθέτει 4 λόχους συνολικά 500 ανδρών. Ο 1ος λόχος με πολυβόλα φυλάσει περάσματα προς τη Στεφάνη και ο 3ος προς το Πάνακτο. Ένας λόχος με τον Καλλία και ένας άλλος (μηχανημάτων) με τον Τσιρώνη είναι εφεδρικοί. Την ίδια στιγμή υπάρχει κοντά και ο 1ος λόχος του 1/34 Τάγματος με 200 άνδρες με στρατιωτικό επικεφαλή τον Ζάχο Καπένη.
Τα περάσματα προς Μαλακάσα και Λιάτανη καλύπτει μια διμοιρία (44 τον αριθμό) με διμοιρίτη τον Κώστα Κόντο.
Το 2/34 Τάγμα, με επικεφαλή τον Αντ/ρχη Χρήστο Δαλιάνη, διαθέτει ενα λόχο αλλά είναι ενισχυμένος και με ένα λόχο απο εφεδροελασίτες. Βρίσκεται με μέτωπο προς το Σχηματάρι, με τον ένα λόχο στα Σκούρτα και τον άλλον στην Δάφνη.
Τιμάμε την ΙΣΤΟΡΙΑ του ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ, ελπίζοντας να μας διδάξει
όλους κάτι αυτή η ιστορική πείρα!
Χρέος δικό μας, η ευθύνη της μνήμης.
Επιτροπή Αγώνα Ωρωπού
28/10/2017
.....Ο ξένος Εφιάλτης που πέρασε από την Πύλη στις 15 Οκτώβρη 1943 και είδε το καραβάνι με τα μουλάρια φορτωμένα με 500 τουφέκια και άλλο πολεμικό υλικό να ξεφορτώνεται στην αποθήκη της εθνικής αντίστασης δεν γνώριζε ιστορία .
Μπήκε μια στιγμή στο σπίτι και βγήκε με ένα μαύρο κοντογούνι στην πλάτη του και ένα όπλο στο χέρι .
Για την
χιονοστιβάδα των “κόκκινων δανείων” δεν
ευθύνονται οι λαϊκές οικογένειες που πήραν στεγαστικά ή καταναλωτικά
δάνεια, ούτε οι αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες που δανείστηκαν για τη δουλειά
τους. Στον
έβδομο χρόνο των μνημονίων, οι χιλιάδες απολύσεις και η ανεργία, η ελαστική και
η απλήρωτη εργασία, οι συνεχείς περικοπές μισθών και συντάξεων, οι αυξήσεις και
η επιβολή νέων φόρων και χαρατσιών έχουν καταβαραθρώσει το εισόδημα της λαϊκής
οικογένειας και την έχουν μετατρέψει σε όμηρο χρεών που δεν μπορεί να πληρώσει.
Στην πλάτη των λαϊκών στρωμάτων φορτώθηκε η σωτηρία των τραπεζών με τις 3
ανακεφαλαιοποιήσεις. Τώρα, η σωτηρία τους σχεδιάζεται να διασφαλιστεί και μέσα
από την υφαρπαγή της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας.
Η επιχειρούμενη αύξηση της δυναμικότητας του ΕΜΑΚ από την Ε.Ε. του ΕΔΣΝΑ, δείχνει πόσο ψεύτικες είναι οι υποσχέσεις για το κλείσιμο της εγκατάστασης της Φυλής. Η απόφαση του ΕΔΣΝΑ για το ΕΜΑΚ δείχνει πως και η σημερινή διοίκηση του συνδέσμου, με πρόεδρο την κ. Δούρου, εξακολουθεί να βαδίζει στα χνάρια των προηγούμενων. Ο ΕΔΣΝΑ κάνει αυτό που έκανε πάντα. Θυσιάζει τα συμφέροντα των κατοίκων της Φυλής και ολόκληρης της Δυτικής Αττικής-Δυτικής Αθήνας στο βωμό των επιχειρηματικών συμφερόντων του ομίλου Μπόμπολα, που λυμαίνεται το σύνολο, σχεδόν, των δραστηριοτήτων στην εγκατάσταση της Φυλής.Το ΕΜΑΚ υποτίθεται ότι είναι εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης - κομποστοποίησης σύμμεικτων απορριμμάτων. Λειτουργεί στην εγκατάσταση της Φυλής από το 2010, συμβάλλοντας και αυτό στη χρόνια περιβαλλοντική υποβάθμιση της περιοχής. Παρά το τεράστιο κόστος κατασκευής (περίπου, 100 εκατ. ευρώ) και της εργολαβικής διαχείρισής του (περίπου, 12 εκ. ευρώ το χρόνο), αυτά που ανακτά -από την αρχή της λειτουργίας του, έως σήμερα- είναι της τάξης του 5%, επί του συνόλου των εισερχομένων σύμμεικτων αποβλήτων. Το σύνολο, σχεδόν, των άλλων «προϊόντων» του καταλήγει στο ΧΥΤΑ Φυλής. Παρόλα αυτά και η νέα διοίκηση του ΕΔΣΝΑ και της περιφέρειας Αττικής εξακολουθεί να θεωρεί το ΕΜΑΚ βασικό πυλώνα του συστήματος διαχείρισης των αστικών αποβλήτων της Αττικής. Αποφασίζει για την αύξηση της δυναμικότητας του ΕΜΑΚ Φυλής, χωρίς να έχει κάνει το παραμικρό για τις νέες, αποκεντρωμένες μονάδες επεξεργασίας, που -υποτίθεται- πως θα γίνονταν στην υπόλοιπη Αττική.
.Η τοποθέτηση και νέων διοδίων θα προκαλέσει τον αποκλεισμό
και τον οικονομικό στραγγαλισμό των περιοχών μας που αποτελούν μόνιμη κατοικία
αλλά και τόπο εργασίας χιλιάδων ανθρώπων
