Τζαμπατζήδες μόνιμοι και περιστασιακοί
Ελεεινολογεί, σε όλους τους τόνους, ο υπουργός Υποδομών Δημ. Ρέππας τους οργισμένους πολίτες, που είτε σήκωσαν και χθες τις μπάρες των διοδίων είτε αρνήθηκαν ομαδικά να πληρώσουν τα ανατιμημένα (ώς και 40%!) εισιτήρια των μέσων μαζικής μεταφοράς.
«Προέχει η απαξίωση του τζαμπατζή» διακηρύσσει ο συμπαθής, κατά τα άλλα (και όσο πια είναι αυτό δυνατό για τους διαχειριστές της εξουσίας), υπουργός, επικουρούμενος από τους καλοθρεμμένους πρετεντέρηδες των καναλιών.
Για τους εξεγερμένους αυθόρμητα πολίτες, ωστόσο, κάποια άλλα, προφανώς, προέχουν:
* Να πάψει, επιτέλους, αυτή η δύσμοιρη χώρα να αποτελεί ανοχύρωτο πεδίον αυθαιρεσίας και άπληστης κερδοσκοπίας των εργολάβων (εξαπλάσια απ' όσο σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου μάς κοστίζουν οι δρόμοι, κατά πώς λένε οι ειδικοί. Και το κόστος κατασκευής τους υπερδιπλασιάστηκε μετά τις Συμβάσεις Παραχώρησης).
* Να πάψει, επιτέλους, η αθλιότητα να συναγωνίζονται οι εργολάβοι (και δη εκνόμως) τους πολιτικούς σε ποινική ασυλία και ασυδοσία. Για τις εκατόμβες των εποχουμένων στο πέταλο του Μαλιακού και στη λαιμητόμο Πατρών-Κορίνθου κάποιοι έχουν βαρύτατες ευθύνες και έπρεπε να πληρώνουν. Αλλά ουδείς, ουδέποτε βρέθηκε στη φυλακή. Για τις κατολισθήσεις στα Τέμπτη, που σκότωσαν έναν τεχνικό και έκοψαν επί μήνες στη μέση τη χώρα, με ανυπολόγιστες ζημιές, ουδείς κάθισε στο σκαμνί - και τα λαλίστατα κανάλια έκαναν μόκο, αφού στην υπεύθυνη κοινοπραξία μετέχουν και καναλάρχες!
* Να πάψει, επιτέλους, ο εξευτελισμός ενός κράτους, που θέτει δουλοπρεπώς τα ΜΑΤ στην τρομοκρατική υπηρεσία των εργολάβων (στην επί δίμηνο υπό αστυνομική κατοχή Κερατέα, στα διόδια του Μπόμπολα, παλαιότερα στα αυθαίρετα του Βωβού και πάει λέγοντας...).
Για την κατασκευή, λειτουργία και συντήρηση των δρόμων ο πολίτης φορολογείται γενικά, αλλά και επιβαρύνεται ειδικά με τα τέλη κυκλοφορίας, με το φόρο στην τιμή των καυσίμων και με τα διόδια. Δικαιούται, συνεπώς:
1. Να αξιώνει τη λειτουργία κρατικών μηχανισμών, που θα ελέγχουν σχολαστικά και αυστηρά τους εργολάβους για τα πάντα: τη συνήθη φάμπρικα του ράβε-ξήλωνε, τα κλεμμένα και ακατάλληλα υλικά, τις κακοτεχνίες, τις υπερτιμολογήσεις, την αισχροκέρδεια, τα λαδώματα κ.τ.λ.
2. Να αξιώνει λεόντειες συμβάσεις εις βάρος των εργολάβων (αυστηρές αστικές και ποινικές ρήτρες) και όχι το αντίθετο, όπως συμβαίνει ώς τώρα (δες και τις αρπαχτές με την υποθαλάσσια σήραγγα της Θεσσαλονίκης).
3. Να αξιώνει τα διόδια να λειτουργούν κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα (σε όποιες χώρες υπάρχουν): υποχρεωτικός παράδρομος κατά μήκος (ως εναλλακτικός) της εθνικής οδού, πουθενά βεβαίως... παράπλευρα διόδια, αναλογικές με τις διανυόμενες αποστάσεις τιμές και επιβολή διοδίων μετά την αποπεράτωση των δρόμων. Και
4. Να αξιώνει πλήρη διαφάνεια στην οικονομική λειτουργία των αυτοκινητοδρόμων και εξονυχιστικό έλεγχο από κρατικούς μηχανισμούς, υπό διακομματική κοινοβουλευτική εποπτεία. Για να μην ξανακουστεί από υπουργικά χείλη το άνω ποταμών πως τον έλεγχο και τη διαπίστωση ότι η ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ Α.Ε. δεν έχει ακόμη αποσβέσει το κόστος της, συν τα συμβατικά κέρδη, ώστε να περιέλθει στο κράτος, τα έκανε η... Εθνική Τράπεζα! Ελεος πια στο δούλεμα...
Κι ενώ το νέο χαράτσωμα των εποχουμένων πολιτών (κατά 20% και 30% αυξάνονται τα διόδια τον Μάρτιο και τον Ιούνιο στις Αφίδνες και την Ελευσίνα) πυροδοτεί και άλλες εκρήξεις οργής, σίγουρα χρειάζεται απύθμενο θράσος να παριστάνουν τους άτεγκτους κήνσορες και να στηλιτεύουν τους πολίτες, που εξεγείρονται και αρνούνται να πληρώνουν, οι κατά σύστημα μόνιμοι τζαμπατζήδες!
Από πότε, αλήθεια, έχουν να πληρώσουν διόδια ο Δημ. Ρέππας και οι καμιά πενηνταριά ακόμη υπουργοί μας;
Με έναν από τους πρώτους νόμους του ΠΑΣΟΚ (ν. 1799/82) δεν πληρώνουν (ούτε) διόδια όλοι οι πατενταρισμένοι τζαμπατζήδες, που βολεύουν τα οπίσθιά τους σε κρατικά αυτοκίνητα. Δεν ξέρω πόσοι ήταν τότε, αλλά περίπου τρεις δεκαετίες αργότερα (Οκτώβριος 2009) ο αρμόδιος υπουργός Γ. Ραγκούσης έφριξε όταν ανακάλυψε ότι ξεπερνούν τους 57.000 (!) και μας διαβεβαίωσε ότι τάχιστα θα τους αποδεκατίσει -και δεν έκανε τίποτε, παρ' ότι η κρίση απαιτεί περιστολή με το μαχαίρι των κρατικών δαπανών. Το ίδιο καθεστώς εξακολουθεί να ισχύει όπου τα διόδια παραμένουν υπό κρατικό έλεγχο (Ακτιον και Μάλγαρα) και δεν ξέρω αν σε όλα τα άλλα διαφοροποιήθηκε με τις Συμβάσεις Παραχώρησης (2008).
Ελάχιστη σημασία έχει, άλλωστε. Πρωταθλητές στο σπορ τού κατά σύστημα τζαμπατζή, εις βάρος, βεβαίως, των φορολογουμένων, είναι οι 300 του Κοινοβουλίου -και αρκετοί «πρώην»: Δεν πληρώνουν ταχυδρομικά, τηλεγραφικά και τηλεφωνικά τέλη. Αποκτούν δικαίωμα συνταξιοδότησης με τη συμπλήρωση μόλις μιας τετραετίας! Φορολογείται μόνο κατά το ήμισι η «αποζημίωσή» τους. Τώρα που κόβονται τα επιδόματα, δεν αγγίζονται βεβαίως των βουλευτών. Και άλλα πολλά που νομοθετούν οι ίδιοι, κατά το «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει»...
Ας βγάλουν, λοιπόν, τη σκούφια τους οι ταρτούφοι τιμητές των «τζαμπατζήδων».
Πολιτεία, που χαλκεύει νόμους για να διασφαλίζονται συμφέροντα των λίγων εις βάρος των πολλών, αυταποδείκτως δεν είναι δίκαιη.
Πολιτεία, όπου οι νομοθετούντες επιδαψιλεύουν στους εαυτούς τους προνόμια, που τα κατοχυρώνουν με νόμους σαν δικαιώματα, προφανέστατα δεν είναι δημοκρατική, αφού δεν εδράζεται στην ισονομία και την ισοπολιτεία.
Αλίμονο στον πολίτη και την κοινωνία που δεν αντιστέκονται σε αυτά..
