Οι αυξήσεις στην τιμή των διοδίων είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των περιβόητων «συμβάσεων παραχώρησης», τύπου ΣΔΙΤ, που προετοίμασε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και υπέγραψε η κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ τα δύο αυτά κόμματα τις ψήφισαν από κοινού στη Βουλή (την τελευταία ψήφισε και ο ΛΑ.Ο.Σ.).
Με τις συμβάσεις αυτές, οι κατασκευαστικοί όμιλοι, ενώ συμβάλλουν με 5% έως 8,5% στην κατασκευή των έργων, θα τα εκμεταλλεύονται για τουλάχιστον 30 χρόνια. Και η ελάχιστη όμως αυτή χρηματοδοτική τους συμβολή στα έργα είναι αμφισβητήσιμη, καθώς αυτή υπερκαλύπτεται από τις εισπράξεις των διοδίων - και μάλιστα αυξημένων - που τους παραδόθηκαν προκαταβολικά!
Αντίθετα, το Δημόσιο, δηλαδή οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, αναλαμβάνουν:
- Τη χρηματοδότηση με «ζεστό» χρήμα (από τον κρατικό προϋπολογισμό και επιδοτήσεις της ΕΕ) του 30% έως και του 35% του κόστους των έργων.
- Την παράδοση έργων που κατασκευάστηκαν πρόσφατα ή ακόμη κατασκευάζονται ύψους 2 δισ. ευρώ. Μόνο το πέταλο του Μαλιακού, που θα παραδοθεί στους ομίλους και θα βάλουν και εκεί διόδια, θα στοιχίσει τελικά πάνω από 800 εκατ. ευρώ.
- Τις απαλλοτριώσεις, το ύψος των οποίων αναμένεται να ξεπεράσει το 1,5 δισ. ευρώ.
- Σε μερικές συμβάσεις, εκτός όλων των άλλων, παρέχονται και επιδοτήσεις λειτουργίας, δηλαδή εγγυήσεις κερδοφορίας προς τις κοινοπραξίες! Για παράδειγμα, αυτό συμβαίνει στον άξονα Κεντρικής Ελλάδας (η συνολική επιδότηση μπορεί να φτάσει και τα 400 εκατ. ευρώ) και Τρίπολης - Καλαμάτας - Σπάρτης (132 εκατ. ευρώ)
